USCGC Spencer

Jæja, þá er komið að því að ræða aðeins um veru mína um borð í bandaríska strandgæsluskipinu Spencer, en eins og komið hefur fram áður þá fengum við Rögnvaldur að eyða 2 dögum þar um borð og fengum þar flotta kynningu á öðruvísi kúltúr og aðbúnaði en við eigum að venjast.

Spencer

Eins og glöggir sjá þá er þetta skip talsvert öðruvísi en okkar ágætu varðskip, þó þetta sé í sama stærðarflokki, þ.e. um 70 metra langt og 10 metra breitt. Það sem ég er hrifnastur af við þetta skip er að þyrluskýlið er einskonar harmonikka en það dregst aftur á þyrlupallinn og yfir viðkomandi þyrlu en ekki eins og er um borð í okkar skipum sem og skipum Dana að þyrluskýlið blokkar helminginn af öllu dekkplássi og svo er þyrlan dregin inn í skýlið. Þar með er það upptalið sem þetta skip hefur fram yfir okkar, nema ég telji það kost að vera með 6 sinnum fleiri í áhöfn. Það er nefninlega þannig að á okkar skipum eru 18 kallar/kellingar (takið eftir að hér er gætt fyllsta jafnræðis) en á þessu skipi eru aðeins......og haldið ykkur nú...104 kvikindi af öllum stærðum og gerðum. Þetta verður til þess að ekki verður tækniþróunin jafn hröð og við má búast hjá þessari stóru þjóð, því eins og næstráðandi skipsins komst svo skemmtilega að orði þegar hann var að sýna mér skipið:"we don´t need any technology, we have the manpower". Og þetta er raunin, t.d. þegar verið var að undirbúa dráttaræfingu með Vædderen, þá voru bara sendir 15 kallar að draga til dráttartrossuna með handafli en trossan var geymd einu þilfari neðar og talsvert framar í skipinu. Dráttartrossan dregin upp á dekk.

Það má svo geta þess að þessi trossa sem notuð er um borð í bandaríska skipinu er svo þung að hún sekkur. Þegar búið er að draga þetta fram og til baka þá endar hún svona á þilfarinu.Þetta er snyrtilega gengið frá.

En við skulum víkja aðeins að lífinu um borð frekar en einhverjum leiðindum úr starfsháttabókinni. Það gefur auga leið að frekar þröngt er um liðlega 100 kalla í skipi af þessari stærð. Allavega er ég hættur að kvarta yfir vistarverunum hjá okkur. Það eru 4 æðstu stjórnendurnir sem eru með sér klefa, hinir yfirmennirnir og svo millistjórnendurnir eru í tveggja manna klefum sem eru þannig uppsettir að 2 klefar deila salernisaðstöðu. En þá kemur að þeim óbreyttu. Þeir hafa samtals 4 klefa og í hverjum þeirra eru 21 sem gista saman!!!!!! Það eru semsagt 7 kojustæði upp á 3 hæðir og ekkert annað er í klefanum en salernisaðstaðan er frammi. Ég er ekki með mynd af þessu þar sem alltaf er einhver sofandi í þessum klefum og ekki hægt að vera að hleypa einhverjum túristum þarna inn með flassið blikkandi á myndavélinni. Það er helst að Röggi geti sagt eitthvað um þetta þar sem hann gisti í svona klefa á meðan dvöl okkar stóð. Ég hins vegar var í góðu yfirlæti uppi á SNOB HILL þ.e.a.s. á yfirmannaganginum og þar sem einn yfirmaðurinn var í landi á námskeiði þá var ég með klefa út af fyrir mig. Það er misskipt á milli stétta í Ameríku, maður sá það vel þarna um borð. Þar sem ég ber yfirmannastrípur á öxlunum og hef titilinn Leutenant þá mátti ég ekki mæta lægra settum einstakling öðruvísi en viðkomandi stæði teinréttur og gæfi honour á meðan ég gekk hjá. Þeir hafa sjálfsagt verið fegnir þegar ég yfirgaf skipið þar sem ég var stanslaust á ferðinni allann tímann þarna. Einnig var þetta auðséð á mataraðstöðu yfir- og undirmanna, á meðan undirmennirnir fóru í mötuneytið þar sem var ausið á plastbakka handa þeim (alveg eins og í bíómyndunum), þá var í yfirmanna matsalnum leirtau á borðum og 3 þjónar sem báru í mann matinn (það eru 11 yfirmenn um borð).

En það var einnig frábært að fá að fara með þeim í fiskveiðieftirlit á miðunum norður af þorskhöfða (Cape Cod). Það var skrýtið að biðjast undan því að fara með skothelt vesti en það er standard hjá þeim auk þess sem þeir fara fullvopnaðir í þannig eftirlit. Annars fannst mér erfitt að vera um borð í fiskibátnum og sjá sjómennina henda öllum fiskinum fyrir borð aftur. Af um 1500 kg. holi hefur verið hirt um 70 kg. af skrápflúru og restinni mokaða í sjóinn aftur. Lögin í USA eru nefninlega þannig að það er BANNAÐ að koma með smærri fisk en xx stærð í land og skylt að kasta þeim fiski í hafið aftur. Þegar ég spurði hvort þeir vissu eitthvað um hvað mikið af þessum fiski lifði þetta af þá stóð ekki á svari: "Það skiptir ekki máli, dauði fiskurinn verður bara hluti af fæðukeðjunni aftur". Það er ekki hægt að rífast við þessi rök.

Í sjóinn með þetta.

En það verður að segjast eins og er að ég kem miklu ríkari af reynslu og þekkingu til baka úr þessari ferð og hefði ekki fyrir nokkurn mun viljað missa af þessu.

Læt þetta duga í bili vona að einhver hafi náð að halda sér vakandi niður alla síðuna.

Athugasemdir

[Jakob Jörunds Jónsson, 17.4.2008 kl. 06:18]

Þessir menn vita náttúlega hvernig á að koma fram við Officera. Það eru ekki allir með þetta Kommúnistasystem sem viðgengst á Íslandi. Þetta vissu menn sko í gamla daga

[sævar már magnúss, 18.4.2008 kl. 23:35]

ææ

Aumingja röggi eða já .

Enn þetta jafnréttis hjal fer þér ekki svo hættu þessu strax.

annars eru skiptar skoðanir um hvað margir kallar eru nóg.

já og sæll Jakob.

[Vilhjálmur Óli Valsson, 19.4.2008 kl. 12:45]

Rétt Jakob þeir kunna þessa list svo sannarlega, enda í vondum málum ef þeir læra þetta ekki uppá 10.

Jafnréttishjal hvað Sævar, ég er bara að segja að ég kann ekki að umgangast svona kerfi, það myndi sjálfsagt líða yfir mig ef þú myndir standa teinréttur í hvert skipti sem við mætumst. Það yrði reyndar svolítið fyndið að sjá þig beinan í baki með þessa ístru. Talandi um Þ, þ.e. formið.

[sævar már magnúss, 20.4.2008 kl. 16:48]

Ég stend alltaf teinréttur þegar ég mæti mönnum á ganginum, þess vegna sleppa þeir framhjá en standa ekki fastir á bumbunni á mér hehehe.